DAMblues festival Damplein Antwerpen (25-06-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photopgraphy info club: DAMBlues © Rootsville 2022

Blues op “Den Dam”, en dit voor de eerste keer, reden te meer om naar de Koekenstad te trekken om de sfeer op te snuiven. Daarenboven was dit evenment gratis, het was enkel afwachten hoe de muts van de weergoden zou staan. Altijd wat een heikelpunt als je iets organiseert in openlucht. Laat ons zeggen dat onze weergoden niet echt gunstig gestemd waren op dit “Antwaerpen boven” festival, maar niks aan te doen, we moesten en zouden de regen ondergaan. Niet constant maar niet echt aangenaam. Gelukkig maakte de setting op het gezellig pleintje toch veel goed. Veel bekenden ook, die naar daar waren afgezakt.

Er zouden vier bands hun opwachting maken vandaag en de spitsafbijters waren The Lazy Intercoolers. Niet direct een band die bij mij een belletje deed rinkelen, maar onbekend is daarvoor niet altijd onbemind nietwaar? Scheurende gitaren die hun oorsprong kennen in de jaren 90 met herkenbare taferelen uit hun eigen leefwereld. Het leven zoals het is op het podium… of zou moeten zijn. Op vakantie met kinderen? Ongewenste geuren bij de medemens? Die ene griet die haar paspoort niet laat zien of daar waar de liefde stopt en plaats maakt voor de ultieme verleiding?

‘Life as it is or should be’, Lazy Intercoolers zeggen waar het op staat. Verhalen uit het leven gegrepen, herkenbaar vertaalt in songs waar menig man en vrouw zich mee kan vereenzelvigen. De band bestaat uit Stan Gielen ( Zang en Bluesharp), Jean-Marie Duchamps (Bas), Freddy Leblanc (Gitaar), Morris De Vries (Gitaar) en Don Antonio (Drums).

Door de regen was de opkomst maar matig maar het viertal deed zijn best om de boel in gang te zetten. Plat Antwerps met dingen als ‘Geilen Tijger’, ‘Koelkast’, ‘Salat’ en ze gingen ook ‘stoute dingen mé au doen’...nou , best aangenaam maar jammer van het weer, alweer...

Met de Leif De Leeuw Band, stond er een groep met ballen op het podium en de enigen die niet uit het Antwerpse afkomstig waren. Potige gitaar en twee drummers, dan weet je het wel. De band bestaat uit Leif de Leeuw (gitaar), Sem Jansen (zang en gitaar), Boris Oud (bas), Tim Koning (drums), Joram Bemelmans (drums) en Willem ‘t Hart (Hammond and Wurlitzer). Allemaal goed voor een dikke portie Southern Rock. Buiten dat creëert de band een accurate  mix van rock, blues, Americana, country en Southern rock die nauw aansluit bij de The Allman Brothers Band.

Alweer een professionel afgewerkte set, beginnend met ‘James’ en ‘Playing In A Band’. In de gekende stijl, met de nodige gitaarsolo’s konden, de onderussen wat aangedikte toeschouwers, hun hart ophalen. ‘Do Me Wrong en ‘Jessica’, voor één keer niet als afsluiter, werden duidelijk gesmaakt. Dat kon ook gezegd worden van de solo’s in ‘Rockin’ Horse’ of ‘One Way Out’, wat meteen ook deze stevige maar toch aangename set afsloot.

Met Bill & The Burners kregen we een band die in Antwerpen en verre daarbuiten als zeker goed gekend is. De naam zal u wel bekend in de oren klinken, want de band bestaat momenteel uit Howlin Bill( Wim de Vos - zang en harmonica), Magic Frank (Frank Pauwels - drums), Johan De Laet op gitaar  en Hans Van De Veene op bas.

Zoals u kan lezen geen onbekenden. De wegen van deze muzikanten hebben elkaar al tal van keren gekruist in het verleden. Terwijl de bandleden geregeld teruggrijpen naar hun roots en op tekstueel vlak vanuit de puurste traditie de mensen de blues willen laten beleven, staan ze evengoed met beide voeten in het heden. Dit vertaalt zich in een resolute keuze voor eigentijdse muzikale arrangementen waar de vonken en het spelplezier vanaf spatten.

Met deze combinatie probeert de band het publiek warm te maken, om niet te zeggen gloeiend heet voor de muziek die aan de basis ligt van al wat wij kennen, met name de Blues en laat ons zeggen dat hierin wonderwel slagen. We konden ons dus opmaken voor een geweldige set. Veel supporters aanwezig op het Damplein, die de fijne motregen trotseerden om Bill en zijn Burners aan te moedigen. Na de obligate instrumentale opener, waar Johan de Laet zijn kunsten liet horen , kregen we een resem bekende songs als ‘Walking To My Baby’, ‘Walking Heatattack’ en het knappe ‘Don’t Answer The Door’.

Zoals altijd werd alles heel professioneel gebracht en de sfeer zat er goed in zeker na ‘Pay Bo Diddley’. Met ‘Don’t You Know That I Love You’ –waarbij Wim alweer zijn talent als bluesshouter liet bewonderen – werd er naar het einde doorgefietst met ‘Hipshake’ en ’16 Tons’. Publiek ingepakt en alweer een knappe prestatie van de jongens, die nooit ontgoochelen. Very nice boys !!

Afsluiten werd er gedaan met een all-star band met enkele bekenden van “Den Dam”, ik noem Mudvibe. Allemaal toppers als Big Dave(harp en zang), Steven “Dynamite” Wouters (drums), René Stock (bas), Luc Janssens (gitaar) en Henk Van Der Sijpt (gitaar en zang) ofte Electric Kings meets Last Call. Wat begonnen was als een “one time band” voor Peer in 2018, stond nu 4 jaar later op het podium van Damblues. Sterke prestatie vind ik dat. De “Wall of Fame” van de Belgische blues, de enige die ontbraken om de rij te vervolledigen waren “Wuff” Maes en Mark “Tee” Thijs. Time for some old school blues ladies and gentlemen,

Tegen dat de mannen hun eerste noten lanceerden stond het plein goed gevuld om deze ‘local heroes’ de steun te geven die ze verdienden. En hoe! Ze begonnen stevig met ‘I Wanna Make Love To You’ gevolgd door ‘Commit A Crime’ en ‘Stand Up’. In al die jaren nog niets verloren van hun talenten en Big Dave had er zin. Hij dweilde het podium af en gaf een demonstratie van zijn danstalenten...shake it baby!! De sfeer zat er goed in en het publiek genoot zichtbaar. ‘Ramblin’, ‘Rollin & Tumblin’ of ‘Wish You Would’ alles klonk top en het slechte weer werd alweer verleden tijd. Klasse komt altijd boven drijven en dat was nu hier al zeker een waarheid als een koe. Chique dingens !!

Damblues deel 1 zat er op en tijd om terug naar “De Parking” te rijden. Laten we hopen dat dit een vervolg krijgt in 2023 want het was zeker en vast een aangename middag ondanks de regen. Morgen is een andere dag en dan zit ik in Boechout voor, hier ook al, een nieuw festival met de naam ‘Beuling & Blues’. Adios amigos !!

Marcel